ابن‌جد ابوعامر احمد بن عبدالله فهریابوعامر احمد بن عبدالله بن جد فهری، نحوی و فقیه اشبیلی، از مشاهیر خاندان ابن‌جد می‌باشد، اِبْن‌ِ‌جَد، نام چند تن از مشاهیر خاندان بنوجدّ در اندلس، در سده‌های ۵ -۷ق/۱۱-۱۳م است. ۱ - معرفی اجمالیابوعامر احمد بن عبدالله بن جد فهری (۵۵۰ق/۱۱۵۵م)، نحوی و فقیه اشبیلی. وی از یاران خاص ابن‌اخضر بود و الکتاب سیبویه را نزد وی فراگرفت و به دقایق و رموز آن آگاهی یافت. ابوعامر بر فقه نیز احاطه داشت، چنانکه ابن ابی‌زرع [۲]
ابن ابی‌زرع، علی، الانیس المطرب، ج۱، ص ۱۹۵، رباط، ۱۹۷۲م.
از او به عنوان فقیه یاد کرده است. وی مدتی الکتاب سیبویه را تدریس می‌کرد، اما پس از چندی به دلایلی که بر ما پوشیده است، به انزوا گرایید و مردم نیز از او کناره گرفتند، تا آنکه به اصرار یکی از شاگردانش دیگر بار به تدریس الکتاب سیبویه و الکامل مبرد پرداخت، اما پس از چندی باز عزلت گزید و چون جنگ میان مرابطون و موحدون بالا گرفت، رهسپار لبله شد، اما این شهر در ۵۵۰ ق به محاصره کامل موحدون درآمد و ابن‌جد در اثنای قتل عام مردم شهر کشته شد. ابن‌سعید چند بیت از اشعار تغزلی ابوعامر را نقل کرده است. ۲ - پانویس
۳ - منبعدانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «ابن‌جد»، ج۳، ص۱۰۲۶. |